به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، ردیابی گذشته سلول های منفرد در یک موجود در حال تکوین می تواند تفاوت های عملکردی بین سلول های به نظر یکدست را بدهد. این اطلاعات برای تعریف ویژگی های سلول های بسیار بازسازی کننده به منظور هدف قرار دادن آن ها برای سلول درمانی و جلوگیری از تشکیل سلول های غیر سودمند مفید خواهد بود. در این مطالعه جدید دکتر نینوف و همکارانش سلول های بتای پانکراسی را با توجه به تکثیر، عملکرد و زمان تمایزشان در گورخرماهی مورد ردیابی قرار داده اند. آن ها نشان داده اند که سلول های بتایی با سابقه تکوینی مختلف به طور همزمان با یکدیگر وجود دارند که منجر به تشکیل زیر جمعیتی پویا می شوند که از نظر پتانسیل تکثیر و انجام وظایف عملکردی متفاوت هستند.

اخیرا، ناهمگونی بین سلول های بتا ثابت شده است و تصویر می شود که این ناهمگونی نقش مهمی در پیشرفت دیابت دارد. برای مثال، 20 سال بعد از شروع دیابت نوع 1، برخی از سلول های بتا می توانند در پانکراس زنده بمانند که ممکن است نشان دهنده متفاوت بودن آن ها با سایر سلول ها باشد و موجب پنهان ماندن آن ها از سیستم ایمنی و ممانعت از تخریب شان می شود. اینک با شناسایی این ناهمگونی، محققین گام بعدی را از استفاده از مدل گورخرماهی مذکور و روش های ردیابی سلولی برای درک و شناسایی سیگنال هایی می دانند که منجر به عملکردی شدن سلول های بتا می شوند. بویژه این که محققین دریافته اند که در گورخرماهی، این فرایند تنها چند روز بعد از تولد شروع می شود و این درحالی است که تشکیل سلول های بتا از سلول های بنیادی انسانی در چنین بازه زمانی در آزمایشگاه بسیار مشکل است و شناسایی این سیگنال ها می تواند به تولید آزمایشگاهی سریع این سلول ها کمک کند.

پایان مطلب/